Tweet
BİR DENİZ FACİASI
Tarih 4 Nisan 1953... O günlerde NATO tarafından Ege Denizi’ndeki tatbikattan sonra, savaş gemilerimiz Gölcük Deniz Üssü’ne dönüyorlardı.
Dumlupınar Denizaltımız, Çanakkale Boğazı’ndan giriş yapıp ilerlerken, karşıdan gelen İsveç bandıralı Nabolant adlı şilep, 17 mil hızla Boğaz’a girmişti. Saat 02.00 sıralarında, iki gemi Nâra Burnu önlerinde büyük bir hızla çarpıştılar.
Kaza sırasında, sancak tarafından ağır yara alan Dumlupınar kısa sürede batarken denize saçılan 5 denizci kurtarıldı. Bu arada 85 metre derinliğe gömülen Dumlupınar denizaltısıyla, deniz yüzeyine gönderilen telefon şamandırası aracılığıyla irtibat kurmaya çalışılıyordu.
Denizaltıdan ilk “Alo” sesi, 22 arkadaşıyla Dumlupınar’ın kıç torpido bölümünde bulunan Astsubay Selâmi Özben’den geldi. Kurtarılmayı beklediklerini söyleyerek, “Kurtulamazsak da Vatan sağ olsun!” diyerek, arkadaşlarıyla duâlar okuyordu.
Bir süre sonra aşağıdan gelen sesler iyice anlaşılmaz ve giderek duyulmaz olmuştu. Özben, güçlükle “Oksijenimiz azalıyor, dayanamıyoruz...” mesajını verdi.
Öğleye doğru telefondan kısık bir ezân sesi duyuldu. Bir ağızdan; “Vatan sağ olsun!” diyen kahramanlarımızdan, bir daha ses çıkmadı. Dumlupınar denizaltımızda 10 subay, 37 astsubay ve 34 er şehit olmuştu. Dumlupınar denizaltımızın battığı ve 81 denizcimizin şehit olduğu 4 Nisan tarihi, Deniz Şehitleri Günü ilân edildi.
Tarih 4 Nisan 1953... O günlerde NATO tarafından Ege Denizi’ndeki tatbikattan sonra, savaş gemilerimiz Gölcük Deniz Üssü’ne dönüyorlardı.
Dumlupınar Denizaltımız, Çanakkale Boğazı’ndan giriş yapıp ilerlerken, karşıdan gelen İsveç bandıralı Nabolant adlı şilep, 17 mil hızla Boğaz’a girmişti. Saat 02.00 sıralarında, iki gemi Nâra Burnu önlerinde büyük bir hızla çarpıştılar.
Kaza sırasında, sancak tarafından ağır yara alan Dumlupınar kısa sürede batarken denize saçılan 5 denizci kurtarıldı. Bu arada 85 metre derinliğe gömülen Dumlupınar denizaltısıyla, deniz yüzeyine gönderilen telefon şamandırası aracılığıyla irtibat kurmaya çalışılıyordu.
Denizaltıdan ilk “Alo” sesi, 22 arkadaşıyla Dumlupınar’ın kıç torpido bölümünde bulunan Astsubay Selâmi Özben’den geldi. Kurtarılmayı beklediklerini söyleyerek, “Kurtulamazsak da Vatan sağ olsun!” diyerek, arkadaşlarıyla duâlar okuyordu.
Bir süre sonra aşağıdan gelen sesler iyice anlaşılmaz ve giderek duyulmaz olmuştu. Özben, güçlükle “Oksijenimiz azalıyor, dayanamıyoruz...” mesajını verdi.
Öğleye doğru telefondan kısık bir ezân sesi duyuldu. Bir ağızdan; “Vatan sağ olsun!” diyen kahramanlarımızdan, bir daha ses çıkmadı. Dumlupınar denizaltımızda 10 subay, 37 astsubay ve 34 er şehit olmuştu. Dumlupınar denizaltımızın battığı ve 81 denizcimizin şehit olduğu 4 Nisan tarihi, Deniz Şehitleri Günü ilân edildi.