“Ben aranızda oldukça...”

“Ben aranızda oldukça...”
Kayseri’de medfun bulunan büyük velîlerden “Zeynelâbidin Kayserânî” hazretleri, bir gün şunu anlattı sevdiklerine:
Fahr-i âlem Efendimiz, bindörtyüz mücahidle birlikte Medine’den çıkıp “Hudeybiye”ye geldiklerinde suları bitti. Sadece Resulullahın ibriğinde biraz su kalmıştı. Mücahidler telaşa kapıldı. Haklıydılar. Zira bırakın içmeyi, abdest almak için su lâzımdı bir kere. Çaresizlik içinde, ellerini ovuşturarak Efendimizin huzuruna geldiler.
- Mahvolduk yâ Resulallah!
Efendimiz sordu:
- Neden mahvoldunuz?
- Hiç suyumuz kalmadı. Şimdi ne yapacağız?
Âlemlerin Efendisi gayet rahattı.
- Korkmayın! Ben aranızda oldukça mahvolmazsınız.
Sonra mübarek bir elini ileri uzatıp parmaklarını açtı. O anda bir mucize gerçekleşti. Resulullahın mübarek parmakları arasından sular akmaya başlar. Aynen “Çeşme” gibi.
- İşte su! buyurdular. Alın, kullanın!
Bindörtyüz mücahidin her biri o sudan içti, abdest aldı ve kaplarını doldurdular. “Cabir bin Abdullah”;
- O gün biz bindörtyüz kişiydik. Lâkin “Yüzbin kişi” olsaydık da fark etmez, yine kâfi gelirdi, demiştir.
Âhirette görüşürüz
Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, Sevgili Peygamberimiz bâzan geleceğe ait haberler verirlerdi ki, hepsi aynen vaki olmuştur, buyurdu.
- Bir misal verseniz, dediler.
- Sayılamıyacak kadar misali var, buyurdu. Bereketlenmek için birini anlatayım:
Mesela “Muaz bin Cebel” hazretlerini Yemen’e vali tayin etmişlerdi bir zaman. Onu Medine’den uğurlarken;
- Yâ Muaz! Allahın izniyle git! buyurdular, Bir daha âhirette görüşürüz.
Hazret-i Muaz ağlayarak ayrıldı. Bir müddet sonra Medine’ye döndüyse de göremedi Efendimizi.
- Neden hocam?
- Çünkü dünyadan göçmüşlerdi.