Dînimiz, nakil dînidir

Dînimiz, nakil dînidir

Hindistan’da yetişen büyük âlim ve velîlerden “Muhammed Hacı Efdal” hazretleri, bir gün sevdiklerine;
- Kardeşlerim, dînimiz nakil dînidir, akıl dîni değil, buyurdu.
- Nasıl yâni? dediler.
- Yâni İslâmiyet bize nasıl geldiyse öyle yapacağız. Aklımıza göre yaparsak, yanlış olur.
Ve şöyle izah etti:
- Mesela insan, bir gemiye binmeden evvel karar vermekte serbesttir. Yâni istediği gemiye binebilir, öyle değil mi?
- Gayet tabii efendim.
- Ama bindikten sonra serbest değildir artık. Mademki o gemiye bindi, öyleyse o geminin kaptanına uymaya mecbur, hattâ mahkumdur, öyle değil mi?
- Doğru hocam.
- Neden? Çünkü onun gemisindedir. Kendi hür iradesiyle karar verip binmiştir bu gemiye.
- Biz hangi gemideyiz efendim?
- Elhamdülillah İmam-ı âzam hazretlerinin gemisindeyiz. “Ehl-i sünnet” gemisi yâni.
- Kaptanımız kim hocam?
- Tabii ki “İmam-ı âzam” hazretleri. Ona tabiyiz, aklımıza değil.
- Ya kendi aklımıza uyarsak?
- Din konusunda kendi aklına, kendi görüşüne uyan, mâzallah küfre düşer. Kâfirler Cehennemde sonsuz yanacaktır.

Hırs, bâzan iyidir
Bir gün de sevdiklerine;
- Kardeşlerim, doğru yolda yürümek hususunda sebat edin! buyurdu.
Ve ekledi:
- Hırs, dünya işlerinde caiz değilse de, hayırlı işlerde hırslı olmak iyidir.
Ve şunu anlattı onlara:
Ben gençliğimde ilimle uğraşıyordum ki, bir gün, kumar oynayan iki kişiye rastladım. Ama öyle hırslı idiler ki, beni fark etmediler bile. Oturup ibretle onları seyrettim. Birisi, devamlı kaybettiği halde yine de çekilmiyordu oyundan. Elinde avcunda ne varsa hepsini kaybetti. Buna rağmen;
- Bak arkadaş! dedi öbürüne, Oyuna devam edeceğiz. Bırakacağımı zannetme. Başımı veririm, oyundan vazgeçmem!
O kumarbâzın bu hırsı ibret oldu bana. Hak yoldaki gayretim kat kat arttı.