Tweet
GÜNÜN BİRİ
Bir gun yaz ortasnda arkadaşlarımın yanına gidesim gelmişti. Yola koyulmak üğzere bisikletle yola çıktım bisikletle oldukça uzun yol vardı önümde yorulmadan elimden geldıkçe hızlı gıtmeye çalışıyordum sonunda yolun yarısını bitirdim yukuş ykarı bir yol çıktı önüme orda oldukça yavaşlamak zorunda kaldım ayakalrım iyice yorulmuştu . az dinlenim dedikten sonra gene yola koyuldum ve sonunda güzelceye yetişebildim ama ne büyük şansızlıkki arkadaşlarımın hiç biri yoktu orada çok üzülmüştüm hem onları göremicem diye hemde okar yolu gettiğim içi neyse mecburen eve gıtcektım . buseferde eve gitmek üzere yola koyuldum .
Yolun çoğunu bitirdikten sonra eve 300 metre aklmıştı arkamdanda bir araba gelıyordu içinde iri yaşlı bir adam vardı o anda içimden bir his geçti bu araba bana çarpar dmeden arkadaki ara bana çarptı frene basim derken gaza basınca kendımı beş takla attıktan sonra yerde buldum bisikletimin tekerleklerı iç içe girmişti. Oldukça büyük acı vardı bacağımda kenımı ağlatmamak için oldulkça çok zor tuttum ama istesemde istemesemde göz yaşı aktı gözümde o acıya karşı başımı kaldırdığımda ise etrafımda kaynarca insanlar toplanmıştı buseferde onlar kendı kendılerıne telaş yapıp benı ya alime yada hastaneye götürmelerınde kararsız kalınca ben ortaya atladım benı bırakın eve gıdecek akdar gucum var dedım onlar da hayır olmaz dediler hastaneye git dedielr tehlikelı bir şey olabılr dediler ve ölece yola hastaneye götürdüler bacak kaslarım sıkışmıştı yürümem yasaklanmıştı bir hafta boyunca ve bir hafta geçtikten sonra bisiklet kulanmayı yasakaldır. Ve buda benım ufak bir anım olarak kaldı
Bir gun yaz ortasnda arkadaşlarımın yanına gidesim gelmişti. Yola koyulmak üğzere bisikletle yola çıktım bisikletle oldukça uzun yol vardı önümde yorulmadan elimden geldıkçe hızlı gıtmeye çalışıyordum sonunda yolun yarısını bitirdim yukuş ykarı bir yol çıktı önüme orda oldukça yavaşlamak zorunda kaldım ayakalrım iyice yorulmuştu . az dinlenim dedikten sonra gene yola koyuldum ve sonunda güzelceye yetişebildim ama ne büyük şansızlıkki arkadaşlarımın hiç biri yoktu orada çok üzülmüştüm hem onları göremicem diye hemde okar yolu gettiğim içi neyse mecburen eve gıtcektım . buseferde eve gitmek üzere yola koyuldum .
Yolun çoğunu bitirdikten sonra eve 300 metre aklmıştı arkamdanda bir araba gelıyordu içinde iri yaşlı bir adam vardı o anda içimden bir his geçti bu araba bana çarpar dmeden arkadaki ara bana çarptı frene basim derken gaza basınca kendımı beş takla attıktan sonra yerde buldum bisikletimin tekerleklerı iç içe girmişti. Oldukça büyük acı vardı bacağımda kenımı ağlatmamak için oldulkça çok zor tuttum ama istesemde istemesemde göz yaşı aktı gözümde o acıya karşı başımı kaldırdığımda ise etrafımda kaynarca insanlar toplanmıştı buseferde onlar kendı kendılerıne telaş yapıp benı ya alime yada hastaneye götürmelerınde kararsız kalınca ben ortaya atladım benı bırakın eve gıdecek akdar gucum var dedım onlar da hayır olmaz dediler hastaneye git dedielr tehlikelı bir şey olabılr dediler ve ölece yola hastaneye götürdüler bacak kaslarım sıkışmıştı yürümem yasaklanmıştı bir hafta boyunca ve bir hafta geçtikten sonra bisiklet kulanmayı yasakaldır. Ve buda benım ufak bir anım olarak kaldı
Yorum