Tweet
Derin deniz dipleri bir mânâda kum çöllerine benzer. Derinliklerde de çölde olduğu gibi çok az hayat emareleri bulunur. Fakat buralar çöllerden farklı olarak sudan değil de enerjiden mahrumdur. Güneş ışığı görmeyen bu zifiri karanlıkta hayat sürdürebilmek sadece dibe çöken organik maddelerle mümkün olur.
Çok yakın bir zaman önce enerjisiz olduğu zannedilen deniz dibinde yeni bir enerji kaynağı keşfedilmiştir. "Mağma" enerjisi. Mağmanın deniz dibine ulaştığı yerlerde su altı vahaları vardır. Mesela Kaliforniya'nın güneyinde 2600 m. derinlikteki yüksek basınç ve 350 °C'lik sıcaklıkta bulunan bir sualtı kaynağında hayal edilemeyecek kadar güzel canlıların yaşadığı tesbit edilmiştir.
Yeraltındaki çatlaklarda mağmanın tesiriyle deniz suyu ısınır, mineraller çözünür ve devamlı su yüzüne doğru taşınır. Sıcaklık ve besleyici madde bolluğu burada hususi birçok canlının hayatını idame ettirmesine imkan sağlar. Deniz dibi vahalarına güneş enerjisi ulaşamaz. Su altındaki bu organik hayatın temelini, enerji ihtiyaçlarını kimyevi yollarla karşılayan bakteriler teşkil etmektedir. Bu bakteriler kaynar suda bol miktarda bulunan kükürtten faydalanırlar. Bunlar kükürdü oksitlemek için deniz suyunun oksijenini kullanarak enerji üretirler. Böylece bu mahlûkatın güneş enerjisine ihtiyacı kalmaz. Midye, solucan ve Planktonla beslenen balıklar gibi bazı canlılar da bu bakterilerden istifade ederler. Bunlardan başka cinsini yeni tanıdığımız sülük kapçığı, balık ve yengeçler de bu bakterilerden gıdalarını alırlar. Bunlara Pogonoforlar ailesinden olduğu tesbit edilen boru solucanlarını misal verebiliriz. Bu hayvanlar su altında tüp biçiminde 3 metreye kadar tüneller açabilirler, ilim adamları bunlardan bazı numuneleri su üstüne çıkardılar ve hayretle bu solucanlardaki kırmızı vücut rengine hemoglobinin sebep olduğunu tesbit ettiler. Bu hayvanlarda ne ağız, ne barsak ne de anüsün bulunmadığı tesbit edilince ilim adamlarının şaşkınlığı doruk noktasına varmıştır. Bu durumun çözümü belki de kükürt bakterilerindedir. Bu hayvanlar vücudlarında bulunan hususi bir organda kükürt bakterilerini depo ederler. Bu sıcak su kaynağı kısa ömürlüdür. Bu kaynağın sınırları içerisinde yaşayan hayvanlar, hayatlarını devam ettirebilmek için, bu iklime müsait yaratılmışlardır. Gerçekten de bu sınırlar içerisinde yaşayan hayvanların çok hızlı büyüdüğü tesbit edilmiştir. Meselâ buralardaki midye kabuklarında yılda ortalama 4 cm.'lik bir büyüme görülmüştür. Bu mahlûkatın hayatını sürdürebilmesi için bu hızlılık şarttır. Çünkü bu su altı vahaları varlığını sadece 15-20 yıl sürdürebilmektedir. Yani burada yaşayan hayvanların üreme organları kısa zamanda faaliyete geçebilmelidir. Bu hayvanlar kurtçuk ve yumurtalarını mümkün olduğu kadar çok sayıda, yakında bulunan başka bir su altı kaynağına yumurtlarlar.
Böylece kurumakta olan bir su altı kaynağından taze bir kaynağa göç etmiş, nesillerini devam ettirmiş olurlar. İnanılmayacak derecedeki bu zor şartlar altında, hayatını devam ettirmekte olan hayvan topluluklarının bulunması fevkalade bir hadisedir, ilim adamları daha keşfedemedikleri çok değişik hayat şekillerinin olduğunu tahmin ediyorlar.
Güneş enerjisinin dahi olmadığı bu derece zor şartlar altında harikûlade canlıların yaşaması ve bunun için buraların bol gıda ile bezenmesi oldukça düşündürücüdür.
Çok yakın bir zaman önce enerjisiz olduğu zannedilen deniz dibinde yeni bir enerji kaynağı keşfedilmiştir. "Mağma" enerjisi. Mağmanın deniz dibine ulaştığı yerlerde su altı vahaları vardır. Mesela Kaliforniya'nın güneyinde 2600 m. derinlikteki yüksek basınç ve 350 °C'lik sıcaklıkta bulunan bir sualtı kaynağında hayal edilemeyecek kadar güzel canlıların yaşadığı tesbit edilmiştir.
Yeraltındaki çatlaklarda mağmanın tesiriyle deniz suyu ısınır, mineraller çözünür ve devamlı su yüzüne doğru taşınır. Sıcaklık ve besleyici madde bolluğu burada hususi birçok canlının hayatını idame ettirmesine imkan sağlar. Deniz dibi vahalarına güneş enerjisi ulaşamaz. Su altındaki bu organik hayatın temelini, enerji ihtiyaçlarını kimyevi yollarla karşılayan bakteriler teşkil etmektedir. Bu bakteriler kaynar suda bol miktarda bulunan kükürtten faydalanırlar. Bunlar kükürdü oksitlemek için deniz suyunun oksijenini kullanarak enerji üretirler. Böylece bu mahlûkatın güneş enerjisine ihtiyacı kalmaz. Midye, solucan ve Planktonla beslenen balıklar gibi bazı canlılar da bu bakterilerden istifade ederler. Bunlardan başka cinsini yeni tanıdığımız sülük kapçığı, balık ve yengeçler de bu bakterilerden gıdalarını alırlar. Bunlara Pogonoforlar ailesinden olduğu tesbit edilen boru solucanlarını misal verebiliriz. Bu hayvanlar su altında tüp biçiminde 3 metreye kadar tüneller açabilirler, ilim adamları bunlardan bazı numuneleri su üstüne çıkardılar ve hayretle bu solucanlardaki kırmızı vücut rengine hemoglobinin sebep olduğunu tesbit ettiler. Bu hayvanlarda ne ağız, ne barsak ne de anüsün bulunmadığı tesbit edilince ilim adamlarının şaşkınlığı doruk noktasına varmıştır. Bu durumun çözümü belki de kükürt bakterilerindedir. Bu hayvanlar vücudlarında bulunan hususi bir organda kükürt bakterilerini depo ederler. Bu sıcak su kaynağı kısa ömürlüdür. Bu kaynağın sınırları içerisinde yaşayan hayvanlar, hayatlarını devam ettirebilmek için, bu iklime müsait yaratılmışlardır. Gerçekten de bu sınırlar içerisinde yaşayan hayvanların çok hızlı büyüdüğü tesbit edilmiştir. Meselâ buralardaki midye kabuklarında yılda ortalama 4 cm.'lik bir büyüme görülmüştür. Bu mahlûkatın hayatını sürdürebilmesi için bu hızlılık şarttır. Çünkü bu su altı vahaları varlığını sadece 15-20 yıl sürdürebilmektedir. Yani burada yaşayan hayvanların üreme organları kısa zamanda faaliyete geçebilmelidir. Bu hayvanlar kurtçuk ve yumurtalarını mümkün olduğu kadar çok sayıda, yakında bulunan başka bir su altı kaynağına yumurtlarlar.
Böylece kurumakta olan bir su altı kaynağından taze bir kaynağa göç etmiş, nesillerini devam ettirmiş olurlar. İnanılmayacak derecedeki bu zor şartlar altında, hayatını devam ettirmekte olan hayvan topluluklarının bulunması fevkalade bir hadisedir, ilim adamları daha keşfedemedikleri çok değişik hayat şekillerinin olduğunu tahmin ediyorlar.
Güneş enerjisinin dahi olmadığı bu derece zor şartlar altında harikûlade canlıların yaşaması ve bunun için buraların bol gıda ile bezenmesi oldukça düşündürücüdür.