Tweet
Çocuk öğretmenini sevmemişse, sıra arkadaşına ısınamamışsa, okulda başına istemediği bir olay gelmişse, uygun olmayan bir sınıfa yerleştirilmişse, öğrenme zorluğu yaşıyorsa, arkadaşları onunla alay ediyorsa, okulda eziliyorsa, başına bazı kazalar gelmişse, arkadaşlarıyla kavga etmişse bütün bunlar okul fobisini tetikleyebilir.
Okul fobisi çocuğun sadece akademik başarısını değil tüm hayatını, kişiliğini etkiler. Öyleyse bu durumdaki çocuklarımızın tedavisi için mutlaka bir uzmanla görüşmeliyiz. 6-12 ay gibi bir süre sonunda çocuklar okulda problem yaşamaz hale gelebilmektedir.
Bu süreçte aile olarak çocuğa soğukkanlı tutum ile yaklaşmamız ve neden okula gitmesi gerektiğini ona uygun bir dille anlatmamız gerekmektedir. Bu süreçte korkutma ve dayağın asla ve asla çözüm olamayacağını aklımızdan çıkarmamalıyız. Çocuğumuzu sürekli etkin şekilde dinlemeli, ona inanmalı, onun duygularını küçümsememeliyiz. O yaşadıklarını gerçekten hissetmektedir. Fiziksel bir nedenden kaynaklanmadığı için bu hisleri yalan kabul etmemeliyiz. Ona inanmamız, onu dinlememiz onu rahatlatacaktır.
Okul hakkındaki korkularını konuşmalıyız. Ona destek olduğumuzu hissettirmeliyiz. Aile içindeki bireylerin birbiriyle olan ilişkilerini tekrar gözden geçirmeliyiz. Seviyeli, anlayışlı ve huzur dolu bir aile ortamı tesis etmeliyiz. Çocuğun okul fobisinde payımız olup olmadığını araştırmalı, varsa yanlışlarımızı düzeltmeye çalışmalıyız. Ancak bu süreçte çocuğa yalvarmanın, alttan almanın çözüm adına bir sonuç vermeyeceğini de bilmeliyiz.
Okul fobisi çocuğun sadece akademik başarısını değil tüm hayatını, kişiliğini etkiler. Öyleyse bu durumdaki çocuklarımızın tedavisi için mutlaka bir uzmanla görüşmeliyiz. 6-12 ay gibi bir süre sonunda çocuklar okulda problem yaşamaz hale gelebilmektedir.
Bu süreçte aile olarak çocuğa soğukkanlı tutum ile yaklaşmamız ve neden okula gitmesi gerektiğini ona uygun bir dille anlatmamız gerekmektedir. Bu süreçte korkutma ve dayağın asla ve asla çözüm olamayacağını aklımızdan çıkarmamalıyız. Çocuğumuzu sürekli etkin şekilde dinlemeli, ona inanmalı, onun duygularını küçümsememeliyiz. O yaşadıklarını gerçekten hissetmektedir. Fiziksel bir nedenden kaynaklanmadığı için bu hisleri yalan kabul etmemeliyiz. Ona inanmamız, onu dinlememiz onu rahatlatacaktır.
Okul hakkındaki korkularını konuşmalıyız. Ona destek olduğumuzu hissettirmeliyiz. Aile içindeki bireylerin birbiriyle olan ilişkilerini tekrar gözden geçirmeliyiz. Seviyeli, anlayışlı ve huzur dolu bir aile ortamı tesis etmeliyiz. Çocuğun okul fobisinde payımız olup olmadığını araştırmalı, varsa yanlışlarımızı düzeltmeye çalışmalıyız. Ancak bu süreçte çocuğa yalvarmanın, alttan almanın çözüm adına bir sonuç vermeyeceğini de bilmeliyiz.
Yorum