Tweet
Sahibi razı olmadıkça
Hazreti Ömer ile Efendimizin amcası Hz. Abbâs, bir gün ihtilâfa düştüler. Fakat Hz. Übeyy’in hakem olmasında anlaştılar. İkisi birlikte, onun evine gittiler.
Selâmdan sonra Hz. Abbâs şunları söyledi:
- Yâ Übeyy! Halîfe, bana ait bir evi istimlâk etmek istiyor. Ben de, vermek niyetinde değilim. Bir türlü anlaşamadık. Neticede, senin hakem olmanı kararlaştırdık. Nasıl hükmedersen, ona râzı olacağız.
Hz. Übeyy, halîfe Hz. Ömer’in yüzüne baktı. O da:
- Evet, öyle! diyerek söylenenleri tasdîk etti, doğruladı. Sonra da şunları ekledi:
- O’nun evi, Mescid’in bitişiğindedir. Kendisine, “Burasını gönül rızân ile, devlete sat. Parasını derhal ödeyelim!” dedim. “Olmaz!” dedi. “Hîbe et, bağışla” dedim. “Olmaz!” dedi. Bunun üzerine “Öyleyse, istimlâk edeceğim. Sonra da yıkıp, Mescide ilâve edeceğim. Müslümanlar artık sığmıyorlar, dedim. Onu da kabûl etmedi. “Bu saydıklarımdan birisini mutlaka yapmalısın!” dedim. Ancak senin hakem olmanda anlaşabildik.
Hz. Übeyy, iki tarafı da, dikkatle dinledikten sonra dedi ki:
- Yâ Emîr-el mü’minîn! Öyle biliyorum ki, sen, Abdülmuttalib oğlu Abbâs’ı râzı etmezsen; onun evini alamazsın!
- Bu hükmü; Allahın kitâbından mı, yoksa Resûlullahın sünnetinden mi çıkarıyorsun?
- Resûl-i ekremin Sünnetinden.
- Nasıl?
- Resûlullah efendimizden işitmiştim. Buyurdu ki:
(Süleymân aleyhisselâm, Kudüs’teki Mescid-i Aksâ’yı inşâ ettirirken, örülen duvarlar tekrar yıkılıyordu. Zor durumda kalan Süleymân aleyhisselâma, Cenâb-ı Hak vahiy ile bildirdi: “Sen, üzerinde câmi yaptırdığın arsa sahibini, tam olarak râzı etmedikçe; imkânı yok, o duvarları tamamlayamazsın.”)
Bunları işiten Hz. Ömer, arsayı istimlâktan vazgeçti. Çünkü Hz. Abbâs, hiçbir bedelle satmaya yanaşmıyordu. Bu âdil karar ve halîfenin adâlete saygısı karşısında; Hz. Abbâs da gönül rızâsıyla arsasını, Müslümanlara armağan (hîbe) etti. Böylelikle Mescîd-i Nebevî genişletilebildi...
Hazreti Ömer ile Efendimizin amcası Hz. Abbâs, bir gün ihtilâfa düştüler. Fakat Hz. Übeyy’in hakem olmasında anlaştılar. İkisi birlikte, onun evine gittiler.
Selâmdan sonra Hz. Abbâs şunları söyledi:
- Yâ Übeyy! Halîfe, bana ait bir evi istimlâk etmek istiyor. Ben de, vermek niyetinde değilim. Bir türlü anlaşamadık. Neticede, senin hakem olmanı kararlaştırdık. Nasıl hükmedersen, ona râzı olacağız.
Hz. Übeyy, halîfe Hz. Ömer’in yüzüne baktı. O da:
- Evet, öyle! diyerek söylenenleri tasdîk etti, doğruladı. Sonra da şunları ekledi:
- O’nun evi, Mescid’in bitişiğindedir. Kendisine, “Burasını gönül rızân ile, devlete sat. Parasını derhal ödeyelim!” dedim. “Olmaz!” dedi. “Hîbe et, bağışla” dedim. “Olmaz!” dedi. Bunun üzerine “Öyleyse, istimlâk edeceğim. Sonra da yıkıp, Mescide ilâve edeceğim. Müslümanlar artık sığmıyorlar, dedim. Onu da kabûl etmedi. “Bu saydıklarımdan birisini mutlaka yapmalısın!” dedim. Ancak senin hakem olmanda anlaşabildik.
Hz. Übeyy, iki tarafı da, dikkatle dinledikten sonra dedi ki:
- Yâ Emîr-el mü’minîn! Öyle biliyorum ki, sen, Abdülmuttalib oğlu Abbâs’ı râzı etmezsen; onun evini alamazsın!
- Bu hükmü; Allahın kitâbından mı, yoksa Resûlullahın sünnetinden mi çıkarıyorsun?
- Resûl-i ekremin Sünnetinden.
- Nasıl?
- Resûlullah efendimizden işitmiştim. Buyurdu ki:
(Süleymân aleyhisselâm, Kudüs’teki Mescid-i Aksâ’yı inşâ ettirirken, örülen duvarlar tekrar yıkılıyordu. Zor durumda kalan Süleymân aleyhisselâma, Cenâb-ı Hak vahiy ile bildirdi: “Sen, üzerinde câmi yaptırdığın arsa sahibini, tam olarak râzı etmedikçe; imkânı yok, o duvarları tamamlayamazsın.”)
Bunları işiten Hz. Ömer, arsayı istimlâktan vazgeçti. Çünkü Hz. Abbâs, hiçbir bedelle satmaya yanaşmıyordu. Bu âdil karar ve halîfenin adâlete saygısı karşısında; Hz. Abbâs da gönül rızâsıyla arsasını, Müslümanlara armağan (hîbe) etti. Böylelikle Mescîd-i Nebevî genişletilebildi...