Tweet
Şimalde Türk Uçakları
Şimal ufuklarinda Türk uçaklari'
'There comes a moment in ones's life when living
becomes meaningless'
(Insan hayatinda bazi anlar vardir ki yasamak artik
anlamini kybeder).
Her okuduğumda içimi ürperten bu ifadeleri Osmalılar'ın
1.Dünya Savaşı sırasında yaşadığı sıkıntılar üzerine binlerce
km uzaklarda hisseden bir Osmanlı dostunun hatıratında okumuştum.
***
Çaresziğin kıskacında çare üretmek gibi,hani
hissedip de soyleyemedigimiz ne kadar duygularimiz varsa onlari
da barindiran bir meydan okuma, bir tavir. Filistin, Lubnan ve oralar
her bahsedildiginde bana ailesinden koparilmis yetim ve
oksuzleri hatirlatir. Bizden koparilmalarinin ustunden daha
yuz yil bile gecmemis, hatiralari canli, izleri ayakta ve hala
sokaklarinda Turkce konusulan koyler, mahalleler barindiran. O topraklar
o gunden beri bedel oduyorlar, caresizlik, cile ve izdirap gunluk
hayatlarinin katigi olmus, orada yasayanlar tam yuz yildir
kanlarini dokuyorlar, biz gozyasi dokemiyoruz artik. Filistin ve Lubnan ve
oralar deyince benim hatirima hep yalanci umutlarla kandirilarak
gelecekleri calinan nesiller geliyor, nice yillardir huzura hasret.
Kucuk Muhammed geliyor babasinin kucaginda bir kose basinda "Tanri'nin
seckin kullarinca"dunya televizyonlarinda naklen delik desik edilisi
ve yalvaran gözlerle yavrusuna siper olmaya calisan Muhammed'in
babasi geliyor.
"Bayram geldi diyorlar, bana bayrami anlatir misin?"
diyen kucuk Merve geliyor. Bundan yirmi yil kadar once, su gunlerde
olum doseginde olan Ariel Saron'un da sorumlu oldugu ve kundaktaki
bebekten ****enlik ihtiyarlara kadar tam 991 kisinin hunharca
katledildigi Sabra ve Satilla katliami geliyor. Ve ogrencilik yillarimda
beraber kaldigimiz Lubnanli Dr. Nebil'in gozyaslari icinde anlattiklari
geliyor: "Sabra ve Satilla katliamlarinin islendigi gunlerde Osmanli
gunlerini hatirlayan ihtiyarlarimiz ellerini gozlerine siper
ederek simal ufuklarini gozlerlerdi, sanki bir seyler bekler
gibi.
Sorduğumuzda:
Turk ucaklarini beklediklerini ve hala niye gelmediklerini
anlamadiklarini soylerlerdi. Bizler bilirdik Turk ucaklarinin gelmeme
sebebini, ama yaslilarimiz anlamak istemezlerdi."
Sabra ve Satilla katliamlari...
(Tarihe Sabra ve Satilla katliami olarak gecen gelismeler soyle yasandi:
Isgalci Israil askerleri 16 Eylul 1982 tarihinde ve
Lubnan'in baskenti Beyrut'un guneyinde Filistinli multecilerin
kaldigi Sabra Satilla ve Burc el-Beracine kamplarini buralarda
yasayanlarin her hangi bir yere kacmalarini onleyecek sekilde kusatmaya
aldilar. Arkasindan Lubnanli Hiristiyan Falanjist milisler Israilli
askerlerin gozetimi altinda kamplara girerek buyuk bir katliam
gerceklestirdiler. O zaman da dunyanin sessiz kaldigi bu vahsette kiyilanlardan biri de henuz birkac aylik Ziyauddin et-Tumeyzi adli bebek idi.
Ziyauddin'in, yakin mesafeden dogrudan alnina atilan tabanca
mermileriyle vuruldugu tespit edilmisti. Lubnan hukumetinin aciklamasina gore bu katliamda toplam 991 kisi olduruldu. Saldirganlar oldurdukleri
kisilerin cesetlerini taninmaz hale getirdiklerinden cogunun kimligi
tespit edilemedi.
Kimligi tespit edilebilenlerin sayisi 300 kadar olarak belirtildi. Bu
olaylardan sonra Ariel Saron savunma bakanligi gorevinden ayrilmak
zorunda kaldi.)
Bir halk dusunun neredeyse yuz yildir savasin icinde ve tam kirk
yildir topraklari isgal altinda. Bu halk bizim hatiralarimizi da
barindiriyor, kutsallari bizim de kutsalimiz. Biz ayrildik yurtlari
talan oldu, ocaklari viran. Yapabilecegimiz hicbir sey yok mudur?
Mesela onlara bu vahseti reva goren Israil'e `Ey Israil, sen
yuzyillardir kovulmusken, ya olum ya surgun kiskacinda yok olmaya yuz
tutmusken ustelik de seni bu kiskacta tutanlar bugun sana dost
gorunenler iken sana kucak acan bizdik, bu insanlardi' diyemez miyiz?
`Ey Israil, tarih hicbir seyi unutmaz, bizler de
unutmayiz, bir gunah eden bir gun ah eder' diyemez miyiz? `Ey Amerika,
biz burada kaliciyiz; ama sen bir gun mutlaka gideceksin'
diyemez miyiz? `Ey Avrupa, bu kacinci curm-u meshud? Sende hic vicdan
yok mudur' diyemezmiyiz? Biliyorum butun bunlari soyleyebilmek icin
karnimiz tok borcumuz yok olmasi gereklidir diyenlerimiz
bulunacak. O zaman bu ulke adina karar verenlerden yasamamizi anlamli kilacak bir seyler yapmalarini beklemeye de mi hakkimiz olmayacak? Eger
olmayacaksa varsin bu ates golunde, kan deryasinda gencligimizi ve dimaglarimizi Bodrum ve Istanbul gecelerine kilitleyen medyamiz
bildigini yapsin, fikir onderlerimiz tatil anilarini, kose
yazarlarimiz deniz keyflerini, unlu gurmelerimiz damak zevklerini
anlatsin. Atini alan Üsküdari gecsin, ruzgar ne yonden eserse essin.
Nasil olsa hayatin ne neanlamı var ki
.
PROF. DR. AZMI OZCAN
SAKARYA UNIVERSITESI OGRETIM UYESI
'There comes a moment in ones's life when living
becomes meaningless'
(Insan hayatinda bazi anlar vardir ki yasamak artik
anlamini kybeder).
Her okuduğumda içimi ürperten bu ifadeleri Osmalılar'ın
1.Dünya Savaşı sırasında yaşadığı sıkıntılar üzerine binlerce
km uzaklarda hisseden bir Osmanlı dostunun hatıratında okumuştum.
***
Çaresziğin kıskacında çare üretmek gibi,hani
hissedip de soyleyemedigimiz ne kadar duygularimiz varsa onlari
da barindiran bir meydan okuma, bir tavir. Filistin, Lubnan ve oralar
her bahsedildiginde bana ailesinden koparilmis yetim ve
oksuzleri hatirlatir. Bizden koparilmalarinin ustunden daha
yuz yil bile gecmemis, hatiralari canli, izleri ayakta ve hala
sokaklarinda Turkce konusulan koyler, mahalleler barindiran. O topraklar
o gunden beri bedel oduyorlar, caresizlik, cile ve izdirap gunluk
hayatlarinin katigi olmus, orada yasayanlar tam yuz yildir
kanlarini dokuyorlar, biz gozyasi dokemiyoruz artik. Filistin ve Lubnan ve
oralar deyince benim hatirima hep yalanci umutlarla kandirilarak
gelecekleri calinan nesiller geliyor, nice yillardir huzura hasret.
Kucuk Muhammed geliyor babasinin kucaginda bir kose basinda "Tanri'nin
seckin kullarinca"dunya televizyonlarinda naklen delik desik edilisi
ve yalvaran gözlerle yavrusuna siper olmaya calisan Muhammed'in
babasi geliyor.
"Bayram geldi diyorlar, bana bayrami anlatir misin?"
diyen kucuk Merve geliyor. Bundan yirmi yil kadar once, su gunlerde
olum doseginde olan Ariel Saron'un da sorumlu oldugu ve kundaktaki
bebekten ****enlik ihtiyarlara kadar tam 991 kisinin hunharca
katledildigi Sabra ve Satilla katliami geliyor. Ve ogrencilik yillarimda
beraber kaldigimiz Lubnanli Dr. Nebil'in gozyaslari icinde anlattiklari
geliyor: "Sabra ve Satilla katliamlarinin islendigi gunlerde Osmanli
gunlerini hatirlayan ihtiyarlarimiz ellerini gozlerine siper
ederek simal ufuklarini gozlerlerdi, sanki bir seyler bekler
gibi.
Sorduğumuzda:
Turk ucaklarini beklediklerini ve hala niye gelmediklerini
anlamadiklarini soylerlerdi. Bizler bilirdik Turk ucaklarinin gelmeme
sebebini, ama yaslilarimiz anlamak istemezlerdi."
Sabra ve Satilla katliamlari...
(Tarihe Sabra ve Satilla katliami olarak gecen gelismeler soyle yasandi:
Isgalci Israil askerleri 16 Eylul 1982 tarihinde ve
Lubnan'in baskenti Beyrut'un guneyinde Filistinli multecilerin
kaldigi Sabra Satilla ve Burc el-Beracine kamplarini buralarda
yasayanlarin her hangi bir yere kacmalarini onleyecek sekilde kusatmaya
aldilar. Arkasindan Lubnanli Hiristiyan Falanjist milisler Israilli
askerlerin gozetimi altinda kamplara girerek buyuk bir katliam
gerceklestirdiler. O zaman da dunyanin sessiz kaldigi bu vahsette kiyilanlardan biri de henuz birkac aylik Ziyauddin et-Tumeyzi adli bebek idi.
Ziyauddin'in, yakin mesafeden dogrudan alnina atilan tabanca
mermileriyle vuruldugu tespit edilmisti. Lubnan hukumetinin aciklamasina gore bu katliamda toplam 991 kisi olduruldu. Saldirganlar oldurdukleri
kisilerin cesetlerini taninmaz hale getirdiklerinden cogunun kimligi
tespit edilemedi.
Kimligi tespit edilebilenlerin sayisi 300 kadar olarak belirtildi. Bu
olaylardan sonra Ariel Saron savunma bakanligi gorevinden ayrilmak
zorunda kaldi.)
Bir halk dusunun neredeyse yuz yildir savasin icinde ve tam kirk
yildir topraklari isgal altinda. Bu halk bizim hatiralarimizi da
barindiriyor, kutsallari bizim de kutsalimiz. Biz ayrildik yurtlari
talan oldu, ocaklari viran. Yapabilecegimiz hicbir sey yok mudur?
Mesela onlara bu vahseti reva goren Israil'e `Ey Israil, sen
yuzyillardir kovulmusken, ya olum ya surgun kiskacinda yok olmaya yuz
tutmusken ustelik de seni bu kiskacta tutanlar bugun sana dost
gorunenler iken sana kucak acan bizdik, bu insanlardi' diyemez miyiz?
`Ey Israil, tarih hicbir seyi unutmaz, bizler de
unutmayiz, bir gunah eden bir gun ah eder' diyemez miyiz? `Ey Amerika,
biz burada kaliciyiz; ama sen bir gun mutlaka gideceksin'
diyemez miyiz? `Ey Avrupa, bu kacinci curm-u meshud? Sende hic vicdan
yok mudur' diyemezmiyiz? Biliyorum butun bunlari soyleyebilmek icin
karnimiz tok borcumuz yok olmasi gereklidir diyenlerimiz
bulunacak. O zaman bu ulke adina karar verenlerden yasamamizi anlamli kilacak bir seyler yapmalarini beklemeye de mi hakkimiz olmayacak? Eger
olmayacaksa varsin bu ates golunde, kan deryasinda gencligimizi ve dimaglarimizi Bodrum ve Istanbul gecelerine kilitleyen medyamiz
bildigini yapsin, fikir onderlerimiz tatil anilarini, kose
yazarlarimiz deniz keyflerini, unlu gurmelerimiz damak zevklerini
anlatsin. Atini alan Üsküdari gecsin, ruzgar ne yonden eserse essin.
Nasil olsa hayatin ne neanlamı var ki
.PROF. DR. AZMI OZCAN
SAKARYA UNIVERSITESI OGRETIM UYESI