BENİ ÖLDÜ ZANNEDERLER

BENİ ÖLDÜ ZANNEDERLER
Peygamber efendimizin mübârek soyundan gelen büyük âlim Seyyid Abdurrahman Efendi, yanındakilerle birlikte Hakkari’ye gitmek üzere yola çıkar. Onun sohbetinde bulunmak, bulunmaz bir zevkdir. Bu zatın yolu Van'ın Hoşâb ismiyle bilinen Güzelsu ilçesine düşer.
Hoşâb Beyi, Seyyid Abdurrahman Efendinin teşrifini öğrenince, izzet ve ikramda kusur etmemek için elden geleni yapar. Belde sakinleri ile güzel sohbetler olur...
Seyyid Abdurrahman Efendi yola çıkmak üzere beldenin beyinden müsaade isteyince, bey kibar bir lisanla sorar:
- Efendim, nasip olursa bundan sonraki yolculuğunuz hangi yönedir?
- Hakkari’ye niyet ettik. Gayemiz orada kalıp, halka bildiklerimizi anlatarak faydalı olmaktır.
- Efendim, Hakkari’ye vardığınızda, oranın beyi, bizi soracak olursa, ne cevap verirsiniz?
- Bizi gayet güzel ağırladılar. İzzet ve ikramda bulundular.
- Bizim sağlığımız yönünden birşey söylemez misiniz?
- Halkınıza şefkatli, merhametli gördük sizi. Sıhhatiniz de yerindedir. Bunları sorarlarsa söyleriz elbet.
- Sağ olun efendim. Allah sizden râzı olsun. Ancak; Hakkari beyi, sizin söylediğiniz sıhhat haberine inanmaz. Vefât ettiğimi zanneder. Benim hakkımda; “Hoşâb Beyi hayatta olsaydı, sizin gibi mübârek bir zatı göndermezdi.” der. Bu ince söz ve usûlüne uygun rica, Abdurrahman Efendinin çok hoşuna gider. Hoşâb beyini üzmemek için, orada ikâmet etmeye karar verir. Burada, ömrü boyunca, halkına hizmette bulunur. Nice veliler yetiştirir. </B>